ನಿನ್ನೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ “ತಾರೆ ಜಮೀನ ಪೆ” ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಿದೆ. ಈ ಹಿಂದೆ ನಾನು ಈ ಚಿತ್ರವನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ಇದು ಕೇವಲ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವಾಗಿತ್ತು. ಪಾಲಕರು ಮತ್ತು ಓದಲಾಗದ ಮಗ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ, ಪೋಷಕರು(Parents) ತಮ್ಮ ಮಗುವಿನಿಂದ(Child) ಅಧ್ಯಯನದಲ್ಲಿ(Study) ಉತ್ಕೃಷ್ಟತೆಯನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಮಗು ಜನಿಸಿದಾಗಿನಿಂದ, ಅವರು ಈ ರೀತಿ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಾರೆ. ಶಿಶುಗಳು ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವಯಸ್ಸಿನವರೆಗೆ ಒಂದೇ ಆಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಮಗು ಬೆಳೆದಂತೆ ಬದಲಾಗುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಅದು ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ, ಅದು ತನ್ನದೇ ಆದ ಗುರುತನ್ನು ಹೊಂದಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ. ಕ್ರಮೇಣ ಈ ಮಗು ಬೆರೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ. ಅದು ತನ್ನದೇ ಆದ ಕೆಲವು ಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ, ಪೋಷಕರು ಅವನನ್ನು ಹಾಗೆ ಮಾಡಲು ಶ್ರಮಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಮೊದಲು “ಶೌಚಾಲಯ ತರಬೇತಿ”ಯನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಅವನು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಬೇಕಾದ ಕೆಲವು ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಅವನಿಗೆ ಕಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಪೋಷಕರು ಆತುರದಲ್ಲಿರುತ್ತಾರೆ, ಅವರಿಗೆ ಕೆಲಸವಿದೆ, ಅಥವಾ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಸಮಾನ ಗಮನವನ್ನು ನೀಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಹಿರಿಯ ಮಗು ಉತ್ತಮ ನಡತೆ, ಬುದ್ಧಿವಂತನಾಗಿದ್ದರೆ, ಕಿರಿಯವರಿಂದ ಅದೇ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಈ ಮಗು ತನ್ನ ಸುತ್ತಲಿನ ಮಕ್ಕಳ ನಡುವೆ ಚಲಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗ, ಅವನು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ನ್ಯೂನತೆಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಇತರ ಮಕ್ಕಳು ಅವುಗಳನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಗಮನಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಅವನ ಲಾಭವನ್ನು ಸಹ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ನಡವಳಿಕೆಯಲ್ಲಿನ ಈ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಮಗು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ನಂತರ ತಿಳಿಯದೆ ಈ ಮಗು ಜಗಳವಾಡುತ್ತದೆ ಅಥವಾ ಇತರರ ಮೇಲೆ ಕೆಲವು ಕುಚೇಷ್ಟೆಗಳನ್ನು ಎಳೆಯುತ್ತದೆ, ಬೇರೆ ಮಕ್ಕಳು ಈ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ದೂರ ತಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆ, ಈ ಮಗು ಸಮಾಜದಿಂದ ದೂರ ಸರಿಯತೊಡಗುತ್ತದೆ. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪೋಷಕರು ತಮ್ಮ ಸಾಧಾರಣ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸದ ಮಗುವಿನ ಮೇಲೆ ಅಥವಾ ಅವನ ಮೇಲೆ ಕೋಪಗೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅವಮಾನಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಈ ಮಗು ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಯೋಗ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಶಿಕ್ಷಕರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಪಡೆದ ಅಂಕಗಳೇ ಸಾಕ್ಷಿ.
ಆದರೆ ಮಕ್ಕಳ ದಿನನಿತ್ಯದ ಅಗತ್ಯಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸಲಾಗದೆ, ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ್ದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದ ಮಕ್ಕಳು, ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗದಿದ್ದಾಗ, ಅವನ ಹತ್ತಿರವಿರುವ, ಪೋಷಕರು ಅವನನ್ನು ನಂಬುತ್ತಾರೆ, ಅವನನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿ, ಈ ಮಗುವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಿ, ಅವನನ್ನು ಸುಧಾರಿಸುವ ಏಕೈಕ ಭರವಸೆಯೊಂದಿಗೆ, ಅವರು ಅವನನ್ನು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾದ ಶಿಸ್ತಿನಿಂದ ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿನ ಪ್ರಗತಿಯು ನಮಗೆ ವಿಶೇಷ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಅದು ಸರಿಯಾಗಿದ್ದರೆ ಮಗುವಿಗೆ ಯಾವುದೇ ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯವೂ ಇದೆ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ತುಂಬಾ ಸ್ಮಾರ್ಟ್, ಸಂಘಟಿತ ಮಗು ಕೂಡ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ತಪ್ಪು ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುವುದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಪೋಷಕರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಇಬ್ಬರಿದ್ದರೂ ಒಂದೇ ಅಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಮೊದಲು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಮೈಬಣ್ಣ, ಎತ್ತರ, ಗಾತ್ರ ಆನುವಂಶಿಕವಾಗಿದ್ದರೂ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಶಕ್ತಿ, ತಿಳುವಳಿಕೆ ವಿಧಾನ, ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ವಿಧಾನ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾಗಲಿದೆ.
ಮನುಷ್ಯರಿಗೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹಣೆಪಟ್ಟಿ ಹಚ್ಚುವ ಕೆಟ್ಟ ಅಭ್ಯಾಸವಿದೆ. ನಂತರ ಮಗು ಕೂಡ ತಾಯಿಯಂತೆ ಆಗಬೇಕು ಅಥವಾ ತಂದೆಯಂತೆ ಆಗಬೇಕು ಅಥವಾ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನಂತೆ ಆಗಬೇಕು. ಇದನ್ನು ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮೊದಲು ಮಗು ಸ್ವತಂತ್ರ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಲಿದೆ ಎಂದು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅವನಲ್ಲಿ ಏನಾದರೂ ಕೊರತೆಯಿದ್ದರೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಿ. ಹಾಗೆಯೇ ಗಮನಿಸಿ, ಅವನ ಬಳಿ ಏನಾದರೂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಏನಾದರೂ ಇರಬೇಕು. ಅದು ಏನಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಿರಿ. ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತೇಜನ ನೀಡಿ. ಅವನು ಏನಾಗಲು ಅನುಮತಿಸಿದರೆ, ಅವನು ಸ್ವಯಂಚಾಲಿತವಾಗಿ ಇಲ್ಲದಿರುವದನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಮುಖ್ಯ ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಅವನನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸುವುದು ಅಲ್ಲ, ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಕೋಪ, ಬೆದರಿಕೆಗಳು ಸುಧಾರಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ., ಸೇರುವುದರಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಶಕ್ತಿ ಇದೆ. ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಅಪರಾಧಿಯನ್ನು ಸಹ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇವರು ಚಿಕ್ಕ ಮಕ್ಕಳು. ಅವರು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬಹಳ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಿಂದ ನೋಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಪ್ರಪಂಚದ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ನಂಬುತ್ತಾರೆ. ನೀವು ಸುತ್ತಲೂ ಇರುವಾಗ ಅವರು ದೊಡ್ಡ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿಗೆ ಹೆದರುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾದರೆ, ನೀವು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀರಿ ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿ? ಅವರನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವುದೋ ಅಥವಾ ಸಮಾಜದ ಮಡಿಲಿಗೆ ತಳ್ಳುವುದೋ?
ಕುಲಪತಿ ಸುಜಾತಾ ಡೋಂಗ್ರೆ,
ಸಂಯೋಜಕರು ಬ್ರೈನ್‌ವೇ ರಿಸರ್ಚ್ ಫೌಂಡೇಶನ್
ಡಾ. ಸುನಿಲ ಇನಾಮ್ಥಾರ.
